Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

oppugnatio Cs

  • 1 oppugnatio

    oppugnātĭo (obpugnātĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] attaque, siège, assaut. [st2]2 [-] attaque (en paroles).
    * * *
    oppugnātĭo (obpugnātĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] attaque, siège, assaut. [st2]2 [-] attaque (en paroles).
    * * *
        Oppugnatio, Verbale. Liu. Le siege et assault qu'on baille contre une ville, Oppugnation.

    Dictionarium latinogallicum > oppugnatio

  • 2 oppugnatio

    oppugnatio oppugnatio, onis f атака

    Латинско-русский словарь > oppugnatio

  • 3 oppugnatio

    oppugnatio oppugnatio, onis f штурм, осада

    Латинско-русский словарь > oppugnatio

  • 4 oppugnatio

    oppūgnātio, ōnis, f. (oppugno), die Berennung, Bestürmung, die Belagerung mit Sturm, der Angriff mit Sturm, eig. als milit t. t., bildl. im polit. Leben u. vor Gericht, die Opposition, oppidi, oppidorum, castrorum, Caes.: maritima (von der Seeseite), Liv.: repentina, longa et difficilis, Caes.: spe longior atrociorque, Liv.: continua, non nocte non die remissa, Liv.: terrā marique oppugnationem instruere, von der Land- u. Seeseite her Vorkehrungen zum Sturm treffen, Liv.: ab ea parte oppugnationem ostendere, einen Scheinangriff machen, Liv.: oppugnationem eiusdem castelli temptare, Liv.: oppugnationem inferre, propulsare, Cic. (bildl.): oppidum premere obsidione et oppugnationibus (wiederholte Bestürmungen), Caes.: oppugnationem sustinere, Caes.: relinquere (aufgeben) oppugnationem, Tac., inceptam oppugnationem, Caes.: oppugnationem arcere, Liv.: ita maritima oppugnatio est elusa (wurde vereitelt), Liv.: etenim εἰλικρινὲς iudicium sine oppugnatione (ohne jmds. Widerspruch), sine gratia nostra erat, Cic. – Insbes., a) die Belagerungsmethode, Caes. b. G. 2. 6, 1: Plur., Cic. de or. 1, 210. – b) die Bestürmungs-, Belagerungskunst, scientia oppugnationis, Caes. b. G. 7, 29, 2.

    lateinisch-deutsches > oppugnatio

  • 5 oppugnatio

    oppūgnātio, ōnis, f. (oppugno), die Berennung, Bestürmung, die Belagerung mit Sturm, der Angriff mit Sturm, eig. als milit t. t., bildl. im polit. Leben u. vor Gericht, die Opposition, oppidi, oppidorum, castrorum, Caes.: maritima (von der Seeseite), Liv.: repentina, longa et difficilis, Caes.: spe longior atrociorque, Liv.: continua, non nocte non die remissa, Liv.: terrā marique oppugnationem instruere, von der Land- u. Seeseite her Vorkehrungen zum Sturm treffen, Liv.: ab ea parte oppugnationem ostendere, einen Scheinangriff machen, Liv.: oppugnationem eiusdem castelli temptare, Liv.: oppugnationem inferre, propulsare, Cic. (bildl.): oppidum premere obsidione et oppugnationibus (wiederholte Bestürmungen), Caes.: oppugnationem sustinere, Caes.: relinquere (aufgeben) oppugnationem, Tac., inceptam oppugnationem, Caes.: oppugnationem arcere, Liv.: ita maritima oppugnatio est elusa (wurde vereitelt), Liv.: etenim εἰλικρινὲς iudicium sine oppugnatione (ohne jmds. Widerspruch), sine gratia nostra erat, Cic. – Insbes., a) die Belagerungsmethode, Caes. b. G. 2. 6, 1: Plur., Cic. de or. 1, 210. – b) die Bestürmungs-, Belagerungskunst, scientia oppugnationis, Caes. b. G. 7, 29, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oppugnatio

  • 6 oppugnatio

    oppugnātĭo ( obp-), ōnis, f. [id.], a storming, assaulting, besieging; an attack, assault, siege (class.).
    I.
    Lit.:

    de oppidorum oppugnationibus,

    Cic. de Or. 1, 48, 210:

    oppugnatio Gallorum,

    i. e. their method of besieging, Caes. B. G. 2, 6, 2; 7, 29, 2:

    propulsare,

    Cic. Cael. 9, 20:

    relinquere,

    to raise, Tac. A. 15, 16:

    oppugnatione civitas cingitur,

    Macr. S. 3, 9, 6.—
    II.
    Trop., an assault, attack with words, an accusation, etc.: totum genus oppugnationis hujus propulsare debetis. Cic. Cael. 9, 20; id. Vatin. 2, 5:

    sine oppugnatione,

    id. Q. Fr. 2, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > oppugnatio

  • 7 oppugnatio

    Латинско-русский словарь > oppugnatio

  • 8 oppūgnātiō

        oppūgnātiō ōnis, f    [oppugno], a storming, besieging, attack, assault, siege: scientia oppugnationis, Cs.: Sagunti: Gallorum, i. e. method of besieging, Cs.—Fig., an assault, attack, accusation: genus oppugnationis huius: vestrae maiestatis.
    * * *
    assault, siege, attack; storming

    Latin-English dictionary > oppūgnātiō

  • 9 oppugnatio

    преодоление, уничтожение, прекращение: oppugn. libertatis (1. 5 § 5 C. Th. 4, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > oppugnatio

  • 10 oppugnatio

    , onis
      штурм, атака

    Dictionary Latin-Russian new > oppugnatio

  • 11 obpugnatio

    oppugnātĭo ( obp-), ōnis, f. [id.], a storming, assaulting, besieging; an attack, assault, siege (class.).
    I.
    Lit.:

    de oppidorum oppugnationibus,

    Cic. de Or. 1, 48, 210:

    oppugnatio Gallorum,

    i. e. their method of besieging, Caes. B. G. 2, 6, 2; 7, 29, 2:

    propulsare,

    Cic. Cael. 9, 20:

    relinquere,

    to raise, Tac. A. 15, 16:

    oppugnatione civitas cingitur,

    Macr. S. 3, 9, 6.—
    II.
    Trop., an assault, attack with words, an accusation, etc.: totum genus oppugnationis hujus propulsare debetis. Cic. Cael. 9, 20; id. Vatin. 2, 5:

    sine oppugnatione,

    id. Q. Fr. 2, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > obpugnatio

  • 12 Приступ

    - oppugnatio; impetus; temptatio (morbi);

    • город трудно взять приступом - urbs difficilem oppugnationem habet;

    • идти на приступ - succedere (ad castra hostium);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Приступ

  • 13 Штурм

    - oppugnatio;

    • взять город штурмом - urbem vi (per vim) expugnare;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Штурм

  • 14 belagern

    belagern, obsidēre (im allg., besetzen, auch von Neugierigen, z. B. arcem [um sich nach dem Befinden [400] des Fürsten zu erkundigen]). – obsidionem (urbi) inferre. in obsidione habere od. tenere. obsidione claudere, premere (alle diese = einschließen, blockieren). – oppugnare. oppugnatione premere (berennen, bestürmen). – circumsistere (uneig., jmd. bedrängen). – Belagerung, obsessio. obsidio. obsidium. circumsessio. conclusio (Einschließung, Blockade). – oppugnatio (Berennung, Bestürmung). – die B. aufgeben, aufheben, obsidionem (oppugnationem) omittere oder relinquere; obsidione (oppugnatione) desistere; ab oppugnatione discedere; ab obsidione recedere: die B. zur See aufgeben, aufheben, de maritimis custodiis remittere: von der B. befreien, obsidione liberare oder solvere; ex obsidione eximere: eine B. aushalten, obsidionem tolerare, ferre, pati: die Stadt wurde nach einer siebenmonatlichen B. eingenommen, urbs septimo mense, quam oppugnari coepta est, capta est: die B. in eine Blockade verwandeln. consilia ab oppugnanda urbe in obsidendam vertere. Belagerungsarbeiten, opera, um, n. Belagerungsart, oppugnatio. Belagerungskranz, bei den Römern, corona obsidionalis. Belagerungskunst, oppugnandarum urbium artes (die Kunstgriffe bei Belagerungen, die praktische B.). – artificium quoddam et scientia oppugnationis (Kunsterfahrenheit und Kenntnis der Belagerung, praktische u. theoretische B.). – Belagerungslinie; z. B. in die B. mit aufnehmen, opere circumplecti (z. B. collem). Belagerungsmaschine, machĭna; machinamentum. – die Belagerungsmaschinen. opera; obsidionis instrumenta; als Erfindung, machinae ad capienda oppida repertae. Belagerungspark, urbium oppugnandarum apparatus Belagerungsstand, s. Belagerungszustand. – Belagerungstruppen, *copiae urbem obsidentes Belagerungswerke, opera, um,n. Belagerungszustand, obsidio. – in B. setzen, obsidĕre; circumsidĕre: sie erklären die Stadt in den B., veluti bellum habeant, sie urbem pacis temporibus custodiunt.

    deutsch-lateinisches > belagern

  • 15 adorior

    ădŏrĭor, īri, ortus sum    - dép. tr. -    - Gell. adorsus sum. [st1]1 [-] se lever pour aller vers, se diriger vers, aborder.    - cesso hunc adoriri? Ter. Heaut.: pourquoi hésiter à l'aborder? [st1]2 [-] se lever pour aller contre, attaquer.    - adoriri aliquem gladio, Cic.: tomber sur qqn l'épée à la main.    - adoriri aliquem a tergo, Liv.: attaquer qqn par derrière, prendre qqn en traître.    - adoriri jurgio, Ter. Ad.: chercher querelle.    - novissimos adoriri, Liv. 2, 59: attaquer l'arrière-garde.    - oppugnatio eos atrocior adorta est, Liv. 21: un assaut plus terrible fut dirigé contre eux. [st1]3 [-] se lever pour faire qqch, entreprendre, tenter, s'efforcer de.    - adoriri variis criminationibus, Tac. An. 14: diriger diverses accusations.    - adoriri convellere: entreprendre (essayer) d’arracher.    - castra oppugnare est adortus, Liv. 2: il entreprit de prendre le camp d'assaut.    - hoc ipsum adoriamur, Cic.: mettons-nous à l'oeuvre.    - urbem oppugnare adortus est, Liv.: il essaya d'emporter la place.    - libertatis recuperandae gratia Hippiam tyrannum interficere adorsi erant, Gell. 9: pour rendre la liberté (à leur pays), ils avaient tenté de tuer le tyran Hippias.
    * * *
    ădŏrĭor, īri, ortus sum    - dép. tr. -    - Gell. adorsus sum. [st1]1 [-] se lever pour aller vers, se diriger vers, aborder.    - cesso hunc adoriri? Ter. Heaut.: pourquoi hésiter à l'aborder? [st1]2 [-] se lever pour aller contre, attaquer.    - adoriri aliquem gladio, Cic.: tomber sur qqn l'épée à la main.    - adoriri aliquem a tergo, Liv.: attaquer qqn par derrière, prendre qqn en traître.    - adoriri jurgio, Ter. Ad.: chercher querelle.    - novissimos adoriri, Liv. 2, 59: attaquer l'arrière-garde.    - oppugnatio eos atrocior adorta est, Liv. 21: un assaut plus terrible fut dirigé contre eux. [st1]3 [-] se lever pour faire qqch, entreprendre, tenter, s'efforcer de.    - adoriri variis criminationibus, Tac. An. 14: diriger diverses accusations.    - adoriri convellere: entreprendre (essayer) d’arracher.    - castra oppugnare est adortus, Liv. 2: il entreprit de prendre le camp d'assaut.    - hoc ipsum adoriamur, Cic.: mettons-nous à l'oeuvre.    - urbem oppugnare adortus est, Liv.: il essaya d'emporter la place.    - libertatis recuperandae gratia Hippiam tyrannum interficere adorsi erant, Gell. 9: pour rendre la liberté (à leur pays), ils avaient tenté de tuer le tyran Hippias.
    * * *
        Adorior, adoriris, pen. prod. vel adoreris, pen. corr. adortus sum, adoriri. Assaillir, Envahir par trahison, ou autrement.
    \
        Adoriri aliquid facere. Cic. Commencer à faire quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > adorior

  • 16 Нападение

    - aggressura; aggressus; aggressio; adventus (hostium; alienarum gentium); decursio (barbarorum; decursiones facere); decursus; incursio; incursus,us; incessus,us; oppugnatio; invasio; petitio; impetus,us; vis; violentia; oppugnatio; impugnatio; impressio; assultus.us; irruptio;

    • совершать нападение - invadere (in aliquem, in aliquid; aliquem, aliquid);

    • отразить нападение врагов на города - vim hostium prohibere ab oppidis;

    • отражать от себя нападения - se ab omni periculo vindicare;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Нападение

  • 17 longinquus

    a, um [ longus ]
    1) далёкий, дальний, отдалённый (loci, gentes Cs, PM)
    longinqua spes T — надежда на нечто далёкое, отдалённая перспектива
    e(x) longinquo Sen — издали, издалека
    2) иноземный, чужой (homo C; piscis O)
    3) длинный, протяжённый (linea PM; amnis T)
    4) долгий, долговременный, длительный, продолжительный ( oppugnatio Cs); застарелый (morbus L; mala consuetudo Vr)

    Латинско-русский словарь > longinquus

  • 18 respiro

    re-spīro, āvī, ātum, āre
    1) выдыхать, испускать (animam C; malignum aĕra St)
    2) ослабевать, уменьшаться ( avaritia respirat C)
    3)
    б) перен. приходить в себя, опомниться, оправляться ( a metu C)

    Латинско-русский словарь > respiro

  • 19 adorior

    ad-orior, ortus sum, īrī, sich erhebend losgehen auf usw., sich aufmachen, I) wie aus einem Hinterhalte, hinterlistig, feindlich sich an jmd. od. etw. machen, auf jmd. od. etw. losgehen, jmd. od. etw. angreifen, anfallen, a) tätlich, bes. als milit. t.t., alqm fustibus, gladiis, Cic.: alqm a tergo advenientem, vom Hunde, Col. – alqm a tergo, Cic.: imprudentes, Nep.: navem, Cic.: pagum, Caes.: urbem vi, Liv. – v. abstr. Subjj., oppugnatio eos aliquanto atrocior quam antea adorta est, es kam über sie, Liv. – b) mit Bitten, Absichten, Schelten usw., alqm, Ter.: alqm iurgio, Ter.: alqm minis, Tac.: alqm tumultuosissime, Cic. – II) zu einer (bes. gefahr- od. doch mühevollen) Tätigkeit sich aufmachen, an etw. sich machen, etw. unternehmen, sich unterfangen, hoc ipsum, Cic.: maius nefas, Verg. – bes. m. folg. Infin., convellere ea, quae etc., Cic.: urbem oppugnare, Nep. – / Konj. Imperf. nach der 3. Konj., adoreretur, Suet. Claud. 13 Roth. Apul. de deo Socr. 19 codd. PF. Heges. 5, 44, 1: adorerentur, Heges. 5, 20, 1. Die bei Gell. 9, 2, 10 beanstandete Perf.-Form adorsi erant wird geschützt durch Ambr. de off. 1, 35, 117 (adorsus est) u. 1, 41, 200 (bellum adorsus). Heges. 1, 12, 4 (eum adorsi) u. 1, 20 (adorsi castellum) u. 1, 29, 4 (adorsus est).

    lateinisch-deutsches > adorior

  • 20 afficio

    af-ficio (ad-ficio), fēcī, fectum, ere (ad u. facio), I) zu etw. hinzutun; dah. (als rhetor.-dial. t. t. ) = mit etw. in Verbindung, Zusammenhang, in ein Verhältnis bringen, eae res, quae quodammodo affectae sunt ad id (mit dem in einem gewissen Verhältnis stehen), de quo quaeritur, Cic. top. 8 u. 11.

    II) auf jmd. od. etw. einwirken, Eindruck machen, u. zwar: A) alqm alqā re, durch etw. auf jmd. irgendwie einwirken, -ihn in eine Lage, in eine Stimmung u. dgl. versetzen = jmdm. etw. antun, verschaffen, erweisen, geben, verleihen, zukommen od. zufließen od. angedeihen lassen, widerfahren lassen, verursachen, bereiten, machen, mit etw. heimsuchen, befallen, erfüllen, alqm uno vulnere in mortem, mit einem Stoße zu Tode verwunden, Tac.: alqm lucris, Gewinn bereiten, Plaut.: nuntiis bonis, mit guten Nachrichten erfreuen, Plaut.: praedā atque agro adoreāque, mit Leuten u. Land u. Ruhm bereichern, Plaut.: meritos donis aut suppliciis, Dict.: alqm maximā laetitiā, mit großer Fr. erfüllen, Caes. u. Cic.: ignominiā mortuum, egestate vivum, Cic.: alqm amplissimo regis honore et nomine, Cic.: res sordidas deorum honore, göttliche Ehre erweisen, Cic.: alqm iniuriā, ihm Unrecht tun, Enn. fr.: vgl. iniuriā afficior, man tut mir Unrecht, Enn. fr.: u. iniuriā afficior, ab alqo, jmd. tut mir Unrecht, Enn. fr.: quan tā me molestiā affecerit, welchen Kummer es mir verursacht od. gemacht hat, Cic.: aber ut aliquid audiremus potius ex te, quam te afficeremus ullā molestiā, dich mit unangenehmen Dingen unterhalten, Cic. – alqm praemiis, maximis praemiis, Cic.: alqm alio pretio pro talibus ausis, Verg.: alqm magnis, plurimis maximisque muneribus, zufließen lassen, Nep. u. Cic.: victorem exercitum stipendio, beschenken, Cic.: sic hunc liberum populum libertas ipsa servitute afficit, stürzt in Knechtschaft, Cic.: cives Rom. morte, cruciatu, cruce, Cic.: alqm capitali poenā, belegen, Liv.: alqm sepulturā, zur Erde bestatten, Cic.: alqd maculā, einen Schandfleck anhängen, Cic.: non eo nomine afficiendum, quo laudator affecerit, belegen, Cic.: non postulo, ut dolorem iisdem verbis afficias (bezeichnest), quibus etc., Cic.: tali medicamine vultum, bestreichen, Ov. – u. so im Passiv, eius iussu verberibus affici, Curt.: tantis pedum doloribus affici, ut etc., geplagt werden, Cic.: morbo affectus, Ter. u. Curt.: morbo gravi et mortifero affectum esse, Cic.: gravi morbo oculorum affici, Nep.: gravi vulnere affici, schwer verwundet werden, Caes.: mortifero vulnere affici, Lucil. fr.: magnā difficultate affici, in große Verlegenheit versetzt werden od. geraten, Caes.: summā difficultate rei frumentariae affici, in die größte Not wegen der Beschaffung von Lebensmitteln geraten, Caes.: negotiis belli affectum (verwickelt) exercitumque esse, Gell.: beneficio affici, teilhaftig werden, Cic.: si pio dolore me esse affectum (ergriffen) viderint, Cic.: magno dolore affici, sehr mißvergnügt werden, Caes.: affirmo neminem umquam tantā calamitate affectum esse, von solchen Leiden betroffen worden sei, Cic.: magnā affectus sollicitudine hoc nuntio, durch diese Nachricht sehr unangenehm überrascht, Caes.: admiratione afficiuntur ii, qui etc., es wird denen Bewunderung gezollt, die usw., Cic.: piratae non metu aliquo affecti, sed satietate, von F. befallen, ergriffen = aus F., Cic.

    B) alqm, auf jmds. Körper, äußere Lage od. auf seinen Geist einwirken, 1) (seltener) körperlich einwirken, in irgend eine Verfassung setzen, behandeln, a) übh.: exercendum corpus et ita afficiendum est, ut etc., in eine solche Verfassung zu setzen, so zu gewöhnen, Cic. de off. 1, 79: Syracusanam civitatem, ut abs te affecta est, ita in te esse animatam videmus (im Doppelsinn = behandelt u. = gestimmt), Cic. Verr. 4, 151: filius, quem pater contra pietatem male afficiebat, schlecht behandelte, Papin. dig. 37, 12, 5. – b) insbes., nachteilig einwirken, eingreifen, schwächen, aestus, labor, fames, sitis afficiunt corpora, Liv.: quae (oppugnatio) et ipsos affecerat, Liv.: fames affecit exercitus, Liv.: pulmo totus afficitur, Cels. 2) geistig den u. den (angenehmen od. unangenehmen) Eindruck machen, in die u. die (angenehme od. unangenehme) Stimmung versetzen, stimmen, anregen, ergreifen, nec iam de ollis nos afficit angor, so wenig der Kummer um das Künftige uns jetzt trifft, Lucr.: ut ei, qui audirent, sic afficerentur animis, ut etc., Cic.: litterae tuae sic me affecerunt, ut etc., Cic.: varie sum affectus tuis litteris, Cic.: ipsa mea legens sic afficior (überkommt mich ein solches Gefühl), ut Catonem, non me loqui existimem, Cic.: consules oportere sic affici, ut etc., so gestimmt sein, gesinnt sein, Plin. pan.: neque asinum talibus cibis affici posse, noch können solche Speisen auf einen E. einen besondern Eindruck machen, Apul. met. 10, 15: Corinthia, quibus delectatur nec afficitur, an denen er seine Freude hatte, für die er sich aber nicht begeisterte, Plin. ep. 3, 1, 9. – / Parag. Inf. Präs. Pass. afficier, Arnob. 2, 77.

    lateinisch-deutsches > afficio

См. также в других словарях:

  • oppugnatio — index assault Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • OPPUGNATIO Urbium — vel primô impetu peragitur: quemadmodum Gomphos Iulius Caesar, usus singulari militum studiô, eôdem quô venerat die expugnavit, l. 3. de bello Civ. c. 80. vel longiorem moram requirit. Quod si itaque propter fossarum latitudinem, murorumque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Festungskrieg — Festungskrieg, 1) der Krieg, in sofern er sich auf den Angriff. u. die Vertheidigung befestigter Plätze erstreckt. I. Jedem Angriff einer Festung geht eine Aufforderung der Festung durch einen von einem Trompeter begleiteten Offizier, der sich… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • assaut — Assaut, m. Selon la composition et energie du mot, est, aggression faite à l impourveu, et de volée à aucun. Et l Italien et l Espagnol disent aussi Assalto. Ainsi on dit, donner ou livrer l assaut à un homme, ou à une place, ce que Vegece à l… …   Thresor de la langue françoyse

  • Oppugnation — Op pug*na tion, n. [L. oppugnatio: cf. OF. oppugnation.] Opposition. [R.] Bp. Hall. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Lawrence Arthur Faunt — (b. 1554, d. at Wilna, Poland, 28 February1591) was an English Jesuit theologian and missionary to Poland.LifeAfter two years at Merton College, Oxford (1568 70) under the tuition of the philosopher John Potts, he went to the Jesuit college at… …   Wikipedia

  • Садовский Станислав — (Sadowski) польский кальвинист XVI в. Напеч. сочинение против Иезуитов: Idolatriae Jesuitorum Vilnensium oppugnatio (Вильна, 1594). Раздраженные иезуиты хлопотали у Сигизмунда III о том, чтоб и автор, и его труд были сожжены на одном костре …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • ОСАДА —    • Πολιορκία.          Живописное описание О. города в героическое время дает нам «Илиада». Осаждающие располагались лагерем перед городом, осажденные выходили утром за стены и сражались в поединках с переменным счастьем, а вечером снова… …   Реальный словарь классических древностей

  • Lawrence Arthur Faunt —     Lawrence Arthur Faunt     † Catholic Encyclopedia ► Lawrence Arthur Faunt     A Jesuit theologian, b. 1554, d. at Wilna, Poland, 28 February, 1590 91. After two years at Merton College, Oxford (1568 70) under the tuition of John Potts, a well …   Catholic encyclopedia

  • assault — as·sault 1 /ə sȯlt/ n [Old French assaut, literally, attack, ultimately from Latin assultus, from assilire to leap (on), attack] 1: the crime or tort of threatening or attempting to inflict immediate offensive physical contact or bodily harm… …   Law dictionary

  • opugnación — ► sustantivo femenino 1 culto Oposición violenta y hecha con fuerza. 2 Contradicción basada en razonamientos. SINÓNIMO refutación * * * opugnación f. Acción de opugnar. * * * opugnación. (Del lat. oppugnatĭo, ōnis). f. Oposición con fuerza y… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»